Gwarancja typu door-to-door, tak jak każda gwarancja ma charakter fakultatywny. Producent może jej udzielić dobrowolnie, przepisy prawa go do tego nie przymuszają. Pamiętajmy, że w odróżnieniu od gwarancji obowiązkowa jest rękojmia, udzielana przez sprzedawcę, która rządzi się innymi prawami wynikającymi z przepisów kodeksu cywilnego.
Dobrowolne udzielenie gwarancji wiąże się jednak ze spełnieniem pewnego minimalnego zakresu wymagań prawnych. Przykładowo, oświadczenie gwaranta winno określać obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy rzecz sprzedana nie ma właściwości określonych w tym oświadczeniu. Jeżeli nie zastrzeżono innego terminu, termin gwarancji wynosi dwa lata licząc od dnia, kiedy rzecz została kupującemu wydana. Uprawniony z gwarancji może żądać od gwaranta wydania oświadczenia gwarancyjnego utrwalonego na papierze lub innym trwałym nośniku (dokument gwarancyjny).
Przy zachowaniu warunków wskazanych w art. 577 – 581 kodeksu cywilnego producent może ukształtować gwarancję według własnego uznania. Uprawnienia gwarancyjne często bywają elementem marketingu bądź reklamy, a potencjalny klient może wybierać produkt kierując się również uzyskiwanymi z tytułu gwarancji korzyściami.
Wśród warunków gwarancyjnych określonych w przepisach znajduje się zastrzeżenie, iż kto wykonuje uprawnienia wynikające z gwarancji, powinien dostarczyć rzecz na koszt gwaranta do miejsca wskazanego w gwarancji lub do miejsca, w którym rzecz została wydana przy udzieleniu gwarancji, chyba że z okoliczności wynika, iż wada powinna być usunięta w miejscu, w którym rzecz znajdowała się w chwili ujawnienia wady (art. 580 § 1 k.c.). Oznacza to, że o ile koszt transportu powinien pokryć gwarant, to samo dostarczenie rzeczy do gwaranta jest obowiązkiem klienta. Inaczej mówiąc klient powinien zająć się kwestią odesłania rzeczy do producenta i w tym celu np. udać się na pocztę by nadać przesyłkę. Taka jest zasada odnosząca się ogólnie do gwarancji.
Istota gwarancji door-to-door polega na tym, że producent zdejmuje z klienta obowiązek zajęcia się dostarczeniem rzeczy i bierze tę odpowiedzialność na siebie. Jedyne, co musi zrobić klient, to zgłosić usterkę, przygotować odpowiednie formularze, zapakować rzecz i czekać na kuriera bez potrzeby wychodzenia z domu na pocztę. Wszystkie szczegóły procedury gwarancyjnej powinny być opisane w karcie gwarancyjnej dołączonej do towaru i zawartymi tam wskazówkami klient powinien się kierować.
Najczęściej spotykana w praktyce procedura skorzystania z gwarancji door-to-door wygląda następująco:
Gwarant określa w warunkach gwarancji termin wykonania naprawy bądź wymiany wadliwego towaru. Jeżeli tego uczynił zastosowanie ma termin ustawowy – niezwłocznie, ale nie później niż w terminie czternastu dni, licząc od dnia dostarczenia mu rzeczy.
Istotną kwestią jest odpowiedzialność, jaką klient ponosi za właściwe zapakowanie i zabezpieczenie odsyłanej producentowi rzeczy. W treści dokumentu gwarancyjnego często znaleźć można klauzule mówiące o tym, że producent nie uznaje gwarancji na usterki, które powstały w drodze od właściciela sprzętu do serwisu.
W przypadku wystąpienia wady produktu klient ma do wyboru skorzystać z uprawnień z tytułu rękojmi bądź gwarancji. Jeżeli producent udzielił gwarancji typu door-to-door to wydaje się, że jest ona dla klienta wygodniejszym sposobem załatwienia reklamacji, niż rękojmia. Właśnie z powodu tego, że dostarczeniem rzeczy do serwisu zajmuje się producent, a nie klient. Tym niemniej w konkretnych przypadkach zawsze warto porównać szczegółowe zasady dotyczące określonego typu gwarancji oraz ustawowej rękojmi – ta druga może być mniej wygodna, ale też dawać klientowi szersze uprawnienia (np. dodatkowy wybór obniżenia ceny czy nawet odstąpienia od umowy).
Komentarze