Umowa o dropshipping

Do elementów przedmiotowo istotnych (tzw. essentialia negotii) w pierwszej kolejności będą należały strony umowy. Umowa dropshippingu zawierana jest pomiędzy dostawcą (supplier) i sprzedawcą (vendor). Pamiętajmy, że im dokładniejsze określenie stron w umowie tym bardziej ułatwiony będzie kontakt czy wszczęcie ewentualnego postępowania sądowego, a w dalszej perspektywie egzekucyjnego, w przypadku niewywiązania się kontrahenta z umowy.

Kolejnym, ważnym składnikiem umowy jest jej przedmiot. Prawidłowe określenie przedmiotu zobowiązania może uchronić strony umowy przed ewentualnymi nieporozumieniami. Dlatego tak ważne jest doprecyzowanie zakresu współpracy kontrahentów, w szczególności sposób (procedura) zamawiania produktów oraz wzajemne prawa i obowiązki stron. Nie bez znaczenia będzie wybrany model współpracy, o czym pisałem w poprzednim wpisie.

Umowa dropshippingu jest umową odpłatną. Odpłatność wiąże się z obowiązkiem zapłaty oraz zwrotem kosztów. Biorąc tę cechę pod uwagę istotne jest określenie sposobów płatności. Następnym krokiem będzie ustalenie kosztów, sposobów dostaw oraz terminów ich realizacji. Każda umowa powinna zawierać wzajemne prawa i obowiązki stron. W tym miejscu można zawrzeć także postanowienia dotyczące kwestii podatkowych tzn. pouczenie o obowiązku uiszczania podatków zgodnie z obowiązującymi przepisami skarbowymi.

Pamiętajmy aby w każdej tego typu umowie określić stosunek stron do odbiorcy produktu (klienta końcowego), w szczególności, kto (hurtownik czy sprzedawca?) jest odpowiedzialny za spełnienie obowiązków informacyjnych wobec klienta końcowego będącego konsumentem. Przy sporządzaniu umowy, obok elementów przedmiotowo istotnych od których zależy skuteczne zawarcie konkretnej umowy, należy odnieść się również do postanowień dodatkowych. Poprzez doprecyzowanie ustaleń między stronami redukuje się ryzyko kontraktowe. Przede wszystkim można tutaj wskazać klauzule dotyczące poufności. Określając w sposób precyzyjny katalog danych podlegających ochronie kontrahenci zmniejszają zagrożenie ujawnienia informacji mających dla nich szczególną wartość w obrocie gospodarczym.

Przedsiębiorcy często wprowadzają również postanowienia dotyczące kary umownej jako jeden z elementów dodatkowych umowy, regulując w ten sposób odpowiedzialność za wykonanie umowy. Zastrzeżenie kary umownej jako formy naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania ma na celu zdyscyplinowanie stron. Istotne jest jednak aby kwota kary umownej nie była zbyt wygórowana. Należy podkreślić, że zastrzeżenie kary umownej na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania nie zwalnia dłużnika z obowiązku jej zapłaty w razie wykazania, że wierzyciel nie poniósł szkody. Kontrahenci mogą również określić w umowie stawkę odsetek należnych wierzycielowi w przypadku opóźnienia się dłużnika ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. W przypadku braku powyższego postanowienia, z mocy prawa wierzycielowi należą się odsetki ustawowe.

Stworzenie prawidłowej umowy wymaga indywidualnego podejścia do każdego Klienta. Ważne jest tutaj prawidłowe określenie celów oraz potrzeb Klienta. Umowa powinna odpowiadać obu Stronom, zabezpieczać ich interesy oraz realizację kontraktu. Pamiętajmy również, że każdą umowę należy oceniać zgodnie z jej treścią i celem, a nie jej tytułem.